آبیاری سنتی و جایگزین های آن در باغات و مزارع

آبیاری سنتی و جایگزین های آن چیست ؟
بیشتر مصرف مفر آب کشور در زمینه آبیاری است که دلیل اصلی آن استفاده از روش های سنتی آبیاری میباشد و همچنین اصلی ترین دلیل کم آبی در کشور است. در این مقاله می خواهیم به انواع روش های آبیاری سنتی و معایب آن بپردازیم و در آخر جایگزین های برای هرکدام از آنها معرفی کنیم که مصرف آب و هزینه های شما را کاهش میدهد و حتی باعث افزایش باردهی درختان تان هم میشود پس تا اخر این مطلب را مطالعه کنید.

انواع روش های آبیاری:

روش غرقابی:

این روش آبیاری یکی از معروف ترین روش های در ایران است که مصرف آب بسیار بالایی دارد و متاسفانه در ایران بسیار رایج است.
احتمالاً یکی از قدیمی ترین روشهای آبیاری مزارع آبیاری سطحی است (که به آبیاری با سیل یا شیار نیز معروف است) ، جایی که کشاورزان آب را از سنگرهای کوچکی که از طریق محصولات خود عبور می کنند ، جاری می کنند. اولین اختراع انسانها پس از یادگیری نحوه رشد گیاهان از دانه ها احتمالاً یک سطل بود. مردم قدیم باید از برداشتن سطل های پر آب برای ریختن اولین گیاهان خود قوی بوده اند. در بیشتر تاریخ بشر ، مردم سیستم آبیاری مکانیکی اسپری برای اعمال آب در مزارع کشاورزی نداشتند. این بیشتر شبیه این بود: “هی ، گای بزرگ ، این سطل نی را بردار و به رودخانه پایین برو و سیر را پر کن.”
آبیاری غرقابی یا سطحی هنوز هم امروزه در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد ، به ویژه در مناطق کمتر توسعه یافته که تکنیک های مکانیکی در دسترس نیستند. آبیاری غرقابی کارآمدترین روش آبیاری نیست ، اما ارزان و با تکنولوژی پایین است. از یک طرف ، آب کمتری در اثر تبخیر نسبت به آبیاری اسپری از دست می رود ، اما از سوی دیگر ، آب بیشتری می تواند از رواناب در حاشیه مزارع از بین برود.
در اینجا چند تکنیک آبیاری سطحی کارآمدتر که کشاورزان استفاده می کنند ، آورده شده است:
1-تسطیح مزارع: آبیاری سیلاب از جاذبه برای انتقال آب استفاده می کند و از آنجا که آب به سمت پایین سرازیر میشود ، قسمتی از میدان را که بر روی تپه قرار دارد ، حتی یک تپه کوچک ، از دست می دهد. کشاورزان از تجهیزات تسطیح کننده استفاده می کنند که برخی از آنها با اشعه لیزر هدایت می شوند تا قبل از کاشت زمین را صاف کنند. این اجازه می دهد تا آب به طور یکنواخت در مزارع جریان یابد. (در واقع ، این روش تسطیح زمین برای ساخت زمین های تنیس مسطح نیز استفاده می شود).
2-طغیان شدید: سیل های سنتی فقط شامل رهاسازی آب بر روی مزرعه می شد. در استفاده از سیلاب شدید ، آب در فواصل از پیش تعیین شده آزاد می شود ، که باعث کاهش رواناب ناخواسته می شود.
3-تصرف و استفاده مجدد از رواناب: مقدار زیادی از آب آبیاری سیلاب هدر می رود زیرا از لبه ها و پشت مزارع خارج می شود. کشاورزان می توانند رواناب را در حوضچه ها جمع آوری کرده و آن را به قسمت جلوی مزرعه بازگردانند ، جایی که برای چرخه بعدی آبیاری مجدداً مورد استفاده قرار می گیرد.

معایب این روش آبیاری غرقابی:

1- مصرف خیلی خیلی زیاد اب در این شرایط بحرانی آب که برخی از استان ها آب کافی برای نوشیدن هم ندارن.
2- بازده پایین. در روش آبیاری غرقابی چرا که ریشه در آب غرق می شوند و نمی تواند به خوبی اکسیژن جذب کنند بازده درخت پایین بیاید.
3- تبخیر زیاد آب که اشاره مستقیم به مصرف آب میکند
4- زیاد شدن آفات و قارچ ها . در روش آبیاری غرقابی چرا که تمام خاک مرطوب می شود باعث میشود قارچ ها آفات افزایش یابد که اشاره مستقیم به پایین آمدن بازده درختان میکند.
5- زیاد شدن علف های هرز. همچنین در این روش  آبیاری به دلیل مرطوب شدن تمام خاک باعث میشود علف های هرز زیاد شود و در نتیجه هزینه های دریافت کارگر بالا میرود.
6- سختی در فرایند آبیاری.
7- تجمع نمک.در این روش آبیاری نمک ها در اطراف ریشه تجمع می کنند که باری درختان و گیاهان خوب نیست.

آبیاری کرتی:

این روش هم یکی از روش های سنتی آبیاری میباشد .آبیاری شیار با ایجاد کانالهای موازی کوچک در طول طول میدان در جهت شیب غالب انجام می شود. آب به انتهای بالای هر شیار اعمال می شود و تحت تاثیر گرانش از میدان پایین می رود. آب ممکن است با استفاده از لوله های دربدار ، سیفون و خندق سر یا سیستم های بدون بانک تامین شود. سرعت حرکت آب توسط عوامل زیادی مانند شیب ، ناهمواری سطح و شکل شیار تعیین می شود ، اما مهمتر از همه با نرخ نفوذ و میزان نفوذ خاک تعیین می شود. فاصله بین شیارهای مجاور توسط گونه های محصول کنترل می شود ، فاصله های معمولی معمولاً بین 0.75 تا 2 متر (2.5 تا 6.6 فوت) متغیر است. محصول در خط الراس بین شیارها کاشته می شود که ممکن است شامل یک ردیف گیاه یا چندین ردیف در مورد سیستم نوع بستر باشد. بسته به نوع خاک ، محل و نوع محصول ، طول شیارها ممکن است از کمتر از 100 متر (110 متر) تا 2 هزار متر (1.2 مایل) باشد. شیارهای کوتاهتر معمولاً با یکنواختی بیشتر برنامه همراه هستند ، اما منجر به افزایش پتانسیل تلفات رواناب می شوند. آبیاری با شیار به ویژه برای محصولات ردیفی وسیع مانند پنبه ، ذرت و نیشکر مناسب است. همچنین در صنایع مختلف باغبانی مانند مرکبات ، میوه های سنگی و گوجه فرنگی استفاده می شود.
آب می تواند مدت زمان قابل توجهی طول بکشد تا به انتهای دیگر برسد ، به این معنی که آب به مدت طولانی تری در انتهای بالای میدان نفوذ کرده است. این منجر به یکنواختی ضعیف با کاربرد زیاد در انتهای بالا و کاربرد پایین در انتهای پایانی می شود. در بیشتر موارد ، عملکرد آبیاری شیارها را می توان از طریق افزایش سرعت حرکت آب در طول زمین (میزان پیشروی) بهبود بخشید. این را می توان از طریق افزایش نرخ جریان یا از طریق تمرین آبیاری زیاد به دست آورد. افزایش میزان پیشروی نه تنها یکنواختی را بهبود می بخشد بلکه حجم کل آب مورد نیاز برای تکمیل آبیاری را نیز کاهش می دهد.

معایب این روش آبیاری:

معایب روش نواری بسیار شبیه به غرقابی است اما در برخی موارد از آن روش بهتر است و همچنین این روش بیشتر در مزارع استفاده میشود ولی در باغات هم کاربرد دارد.
1- مصرف آب در روش نواری کمتر از روش غرقابی است اما همچنان زیاد است.
2- و در این روش تجمع نمکی کمتر هم نسبت به روش غرقابی داریم که باعث میشود بازده شما کمی بالاتر برود.

جایگزین روش های سنتی آبیاری :

در این بخش جایگزین هر روش آبیاری سنتی را به شما خواهیم گفت.

جایگزین در باغات :

بهترین روش موجود آبیاری باغات روش زیرسطحی است که جدید ترین روش آبیاری هم است در این روش آبیاری شما هیچ کدام یک از مشکلات روش غرقابی را نخواهید داشت تاکید میکنم هیچ کدام . و همچنین برتری های بسیاری زیادی نیز نسب به این روش دارد مثل کاهش هزینه ها ، مصرف کم آب ، راحتی در فرایند آبیاری و چیز های دیگر.
برای دریافت اطلاعت بیشتر درباره روش آبیاری زیرسطحی کلیک کنید.

جایگزین در مزارع  :

بهترین روش موجود آبیاری مزارع باز هم روش زیرسطحی است در این روش آبیاری شما هیچ کدام یک از مشکلات روش غرقابی را نخواهید داشت تاکید میکنم هیچ کدام . و همچنین برتری های بسیاری زیادی نیز نسب به این روش دارد مثل کاهش هزینه ها ، مصرف کم آب ، راحتی در فرایند آبیاری و چیز های دیگر.