مزایا و معایب استفاده از آبیاری زیرسطحی

قطره‌های زیرسطحی به یک فناوری استاندارد و پذیرفته‌شده برای فرآوری گوجه‌فرنگی تبدیل شده است، اما سؤالاتی در مورد چگونگی برنامه‌ریزی آبیاری، تطبیق سیستم برای تولید ارگانیک و کارآمد کردن آن برای محصولات تناوب باقی می‌ماند.
این احتمال وجود دارد که قطره های زیرسطحی می تواند دقت بی سابقه ای در کم آبیاری، برای افزایش کیفیت محصول، کاهش هزینه های خشک کردن و بهبود دسترسی به مزرعه به ارمغان آورد.
تیم هارتز، متخصص محصولات گیاهی توسعه تعاونی دانشگاه کالیفرنیا، گفت: «تا جایی که بتوانیم غلظت مواد جامد را افزایش دهیم، هزینه خشک کردن محصول را کاهش می دهیم. ما همچنین باید مزرعه را خشک کنیم تا از فشردگی تجهیزات برداشت جلوگیری کنیم.»
هارتز آخرین تحقیقات در مورد مدیریت کم آبیاری گوجه فرنگی در قطره ای زیرسطحی را با پرورش دهندگان و محققانی که برای یک روز سالانه کشاورزی پایدار به نام مدیریت آب مزرعه در زمان کمبود به مزرعه راسل در خارج از زمستان آمده بودند، بحث کرد.
هارتز می گوید: «حدود 95 درصد گوجه فرنگی را آب تشکیل می دهد. “در دو سال گذشته، هر فوت جریب برای آب در وست ساید 1000 دلار هزینه داشت. دو یا سه اینچ می تواند پول زیادی باشد.”
او گفت که هر چقدر هم که پول نقد اضافی دعوت کننده باشد، شروع به کاهش مصرف آب در اوایل فصل اشتباه است.
هارتز گفت: «اگر گوجه‌فرنگی‌ها تلاش می‌کنند میوه بدهند، کم آبیاری گیاه را از گلدهی بیشتر باز می‌دارد. وقتی گوجه‌فرنگی‌ها هنوز میوه می‌دهند، که معمولاً حدود شش هفته قبل از برداشت است، نمی‌خواهید مصرف آب را کاهش دهید.»
او گفت که زمان مناسب برای کاهش مصرف آب آنقدر دیر است که گیاه بتواند به طور کامل میوه دهد، اما آنقدر زود است که مقدار قابل توجهی میوه سبز داشته باشد.
هارتز گفت: “شما مواد جامد میوه قرمز را افزایش نمی دهید، فقط میوه سبز را افزایش می دهید.” “اگر به درستی مدیریت کنید، آب را از میوه دور می کنید و مواد جامد باید ثابت بمانند. این هدف شماست.”
تولیدکنندگان ارگانیک با چالش‌های بیشتری در مدیریت قطره‌ها مواجه هستند، زیرا باید برای همه میکروبی‌هایی که خاک ارگانیک می‌سازند، آب وجود داشته باشد، و محصول باید مواد مغذی را از کل خاک دریافت کند، نه از طریق خط قطره‌ای.
آملی گاودین، استادیار علوم گیاهی دانشگاه کالیفرنیا دیویس، گفت: «این برای تولیدکنندگان ارگانیک دشوار است، زیرا آنها باید از مواد مغذی کل خاک استفاده کنند. ما اطلاعات بسیار کمی در مورد نیتریفیکاسیون و ریشه ها، جایی که آنها هستند و بزرگی آنها داریم.”
گاودین در حال تحقیق در مورد مزایا و معایب آبیاری گوجه فرنگی با استفاده از یک خط قطره ای مدفون، یک خط دوتایی یا از طریق شیارها است.
16.07.18.b3 طرفداران، آملی گاودین
او گفت: “جواب روشن و سیاه و سفیدی وجود ندارد.” “ما شروع به دیدن برخی از معاوضه ها کرده ایم.”
اگرچه قطره های مدفون یک سیستم آبیاری کارآمدتر است، اما ممکن است آب را به میکروب هایی که برای ساختن خاک ارگانیک ضروری هستند، برساند.
“چه اتفاقی برای سلامت خاک در یک سیستم آبیاری ریز می افتد؟” گاودین پرسید. “تصور کنید شما یک میکروب هستید و به آب نیاز دارید، اما آن را دریافت نمی‌کنید. این تعادل خوبی است؛ معاوضه‌های زیادی وجود دارد. ما شاهد کاهش تجمع با قطره‌ای بودیم، بنابراین کیفیت خاک کاهش یافت. این ممکن است توانایی جذب کربن را در طول زمان کاهش دهد.”
چالش دیگر با قطره های مدفون روی گوجه فرنگی، یافتن محصولات تناوب است که می توانند با همان فاصله آبیاری شوند.
نتایج در مزرعه راسل با چرخش ذرت گوجه‌فرنگی با استفاده از خطوط قطره‌ای مدفون و قطره چکان‌ها امیدوارکننده بود.
مارک لوندی، متخصص غلات ریز و ذرت UCCE گفت: ما 12500 پوند ذرت با 22 و نیم اینچ آب دریافت کردیم. “با سیستم سیلابی، می توانید به راحتی از 30 اینچ استفاده کنید. شما می توانید ذرت زیادی را با آب کمتر در آبیاری قطره ای زیرسطحی کشت کنید و می توانید مواد مغذی را در زمانی که محصول به آنها نیاز دارد به آنها برسانید. این با استفاده از سیستم آبیاری قطره ای زیرسطحی گوجه فرنگی بود. برای رشد یک محصول تناوب ذرت. وقتی دو محصول کشت می کنید، از فاصله محصول با ارزش تر استفاده می کنید.”
16.07.18.b4 Pros, Mark Lundy
این آزمایش همچنین آزمایشی برای استراتژی های کم آبیاری بر روی ذرت بود، که همیشه بخشنده ترین محصول خوراک نیست.
لوندی گفت: “با سورگوم، می توانید آب خود را به 70 درصد از حد مطلوب برسانید و همچنان عملکرد بیشتری در هر گالن داشته باشید.” “این در مورد ذرت درست نیست. در مورد ذرت، برش حدود 90 درصد است.”
او گفت که نه تنها کم آبیاری ذرت باید نسبتاً متوسط ​​باشد، بلکه باید در زمان مناسب در فصل انجام شود.
لوندی گفت: “زمان وحشتناکی برای استرس ذرت وجود دارد، و آن بین مراحل رویشی و زایشی است.” “این بند انداختن و ابریشمی است، و در عرض یک هفته از آن.”
مطالعات دیگر در راسل رنچ نشان می‌دهد که هم در ذرت و هم در گوجه‌فرنگی، استفاده از قطره‌های دفن شده به طور قابل‌توجهی انتشار اکسید نیتروژن را کاهش می‌دهد، یک گاز گلخانه‌ای که توسط تنظیم‌کننده‌های کیفیت هوا بررسی می‌شود.
مارتین برگر، دستیار دانشمند پروژه UC Davis می گوید: در گوجه فرنگی، ما شاهد کاهش 70 درصدی انتشار اکسید نیتروژن با قطره های زیرسطحی بوده ایم. در مورد ذرت، این کاهش 80 درصدی است. ما قبلاً انتشار در گوجه فرنگی های معمولی را با تغییر به آبیاری قطره ای زیرسطحی کاهش داده ایم. برای کاهش بیشتر آن، باید سیستم آبیاری را بهینه کنیم، انتشار اکسید نیتروژن را کاهش دهیم و برخی از آنها را جایگزین کنیم. کود مصنوعی با آلی.”
برگر در حال انجام یک مطالعه طولانی مدت است که چگونه روش های مختلف پرورش گوجه فرنگی بر مصرف انرژی، جذب کربن و انتشار اکسید نیتروژن تأثیر می گذارد.